Ria de Visser-Pronk

Och, het Boschgebouw ter ziele…..
Nadat mijn ouders hadden besloten te verhuizen van Scheveningen naar de gloednieuwe Moerwijk, kwam ik in november 1953, als nummer 52 op de klassenlijst, in klas 1a bij die lieve juffrouw van den Hoven.
Ik belandde in een bomvol lokaal met van die zware houten banken, die je niet zomaar kon verschuiven, omdat er weer een nieuwe leerling bij kwam. Juf schuifelde tussen de banken door om de inktpotjes te vullen of om je te helpen. Hoe kreeg ze dat toch voor elkaar…
Dit alles begon voor mij in het Finse (houten) noodgebouw aan de Rederijkerstraat, de pas opgerichte lagere school voor Hervormd onderwijs, waar moderne methoden werden gehanteerd. Dus geen leesplankjes meer, maar “Wij lezen al”, als ik het me goed herinner. 
Al snel barstte de school uit haar voegen en werd uitgeweken naar de dependance in de Vierheemskinderenstraat, maar dat heb ik niet meegemaakt. Wel heeft onze klas met juffrouw van den Hoven ruim een jaar gebruik gemaakt van een lokaal in de Twickelstraat, in het gebouw dat de school dus nu weer gaat gebruiken. We hadden het daar goed, ik woonde daar ook dichter bij, dus wat later van huis gaan was best fijn. We moesten daar veel trappen lopen!
“Maar”, zo werd ons beloofd, “als jullie in de zesde klas zitten, is het nieuwe gebouw aan de Erasmusweg klaar”. Het duurde en duurde, maar uiteindelijk hebben we nog twee hele dagen, voordat de zomervakantie begon, mogen genieten van het gebouw!  Veel geleerd die dagen? Nee hoor, boeken, boeken en boeken kaften! 
Juffrouw van den Hoven is bijna vier jaar mijn juf geweest, tot haar trouwdag. Zij werd opgevolgd door juffrouw Berkhout en in de zesde klas kwam meneer Bron. Met hen luisterden we naar de NCRV schoolradio en reden we met de bus naar het Schoolmuseum in de Hemsterhuisstraat voor een les over de Indianen of de Eskimo’s! Het hoofd der school was meneer van der Schaft, een man met veel overwicht, altijd onberispelijk gekleed. Een warme persoonlijkheid die bijdroeg aan de goede sfeer op school.  
Was een leerkracht ziek, dan ging de tussendeur open en hield de collega van de buurklas daar de wacht. Gelukkig kregen ze dan wel eens een extra kopje koffie van de conciërge, die aardige meneer Krul. 
Waar ik niet dol op was…. de gymles! Eerst in de rij naar de Ferrandweg lopen, waar  toen de stinkende, donkere gymzaal was. Meneer Quist dirigeerde ons in de lange rij, op onze vaste plek van klein naar groot. Daarna marcheren met z’n vieren over het midden, zodat we in rijen klaar stonden voor de oefeningen op ladders, bruggen, banken of aan de ringen. 
De handwerkles van juffrouw Kielhorn kan ik me ook nog herinneren. Breien, haken, naaien, borduren. Het waren de nuttige handwerken… Wat een gepruts met onze kleine handen. Wat deden de jongens in die tijd? Rekenen of handenarbeid? Later heb ik begrepen dat handwerken ook heel leuk kan zijn!
Hoogtepunten waren de schoolreisjes: de klassen 1 t/m 3 vertrokken vanaf de Troelstrakade met de boot naar Drievliet, dat toen nog niet het uitgebreide park was, wat het nu is. Verder herinner ik me een wandeling door de Maastunnel, de Efteling en de kampweek in Oostvoorne. Met z’n allen op de fiets, met de pont overgestoken naar Rozenburg… om nooit te vergeten. We bezochten daar natuurgebied De Beer, waar de meeuwen over onze hoofden scheerden. Dat gebied is nu omgetoverd tot de Maasvlakte.
Over de v.d.Boschschool kan ik dus nog wel het een en ander vertellen, maar helaas niet veel over het gebouw aan de Erasmusweg. Toch heb ik er wat meer van geprofiteerd dan die twee dagen in de zesde klas. Na de lagere school ging ik naar de Hoedemakersschool, in 1969 opgericht voor ULO-onderwijs. De school huisde aanvankelijk in de toenmalige Immanuelkerk (het gebouw naast de school).  We mochten gebruik maken van een schoollokaal en van de gymzaal. “Maar denk erom, we zijn daar te gast”, was de veelgehoorde kreet van de leerkrachten.
Al met al heb ik goede herinneringen aan mijn lagere schooltijd. Hier werd de kiem gelegd voor mijn latere loopbaan in het onderwijs!
Ik wens het team en de leerlingen van de vd Boschschool een heel goede tijd in de Twickelstraat met een prachtig vooruitzicht op een gloednieuw gebouw!

Hanny van der Horst-Valk

Ik heb op deze school gezeten vanaf de eerste klas bij juffr. van den Hoven in 1953. In 1957 is zij getrouwd en zijn we met de hele klas naar Delft geweest naar de grote kerk waar zij trouwde. Hiervan een foto bijgevoegd.

Wij hebben als klas ook een musical gedaan in de klas als afscheidskado voor haar. Hoe het heette weet ik niet meer, maar ik was matroos met nog een paar andere kinderen en wij moesten het dek schrobben. De muziek hoor ik nog wel eens op de radio, het is iets licht klassieks en die wijs ben ik nog steeds niet vergeten. Alleen heb ik daar helaas geen foto’s van.  Ook had deze juffrouw thuis een draaischijf om vaasjes of kannetjes van klei te maken, wij mochten steeds met een paar kinderen tegelijk mee naar haar huis om daar iets op te maken, meestal liep dat op een asbakje uit omdat het vaasje in elkaar zakte. In de 5e klas kregen wij juf Berkhout, en daarna ben ik verhuisd naar Baarn, en heb daar de 6e klas gedaan.

Toen wij in de 4e klas zaten is de hele klas verhuisd voor een jaar naar een Katholieke jongensschool achter het Heeswijkplein, er liepen daar nog paters rond met lange “jurken”, zoals wij dat toen noemden. Ik denk dat de school in de Rederijkersstraat te klein werd, en er om de beurt een klas voor een jaar daar heen moest. De foto’s daarvan zijn het groepje meisjes, ik weet niet waar de jongens op dat moment waren, buiten voor de school met veel glas, en samen met Elly, dit staat achter op de foto, maar een achternaam weet ik niet meer. Misschien dat Elly zichzelf herkent, zou wel leuk zijn.

En als laatste een foto van de zondagschool, die gehouden werd in de klassen op de zondag. Ik zit hier met mijn vriendinnetje Pietie Kuipers, beiden met een wit jasje en een grote witte strik.