Jan Pronk

Ik ben geboren 1 december 1970 en startte mijn carrière op de Ds. D.A. v/d Boschschool in september 1976.

Ik kwam terecht in een klas met 38 kinderen waarvan ik er precies 1 kende van de kleuterschool De Kleine Wereld.

We begonnen met juffrouw Meuse. Een hele lieve juf, die de klas goed onder controle had, maar al snel met haar piloot-echtgenoot vertrok naar (vliegbasis) Twente.

We kregen een oude juf in de plaats, met wie we dagelijks klassikaal de tafels opdreunden terwijl zij met een stok op de grond tikte en zo het tempo aangaf.

Taal leerden we vanaf Boom – roos –vis –vuur ( verder weet ik het niet) en met de letterbak leerden we spellen.

Als je die bak lied vallen……. 

Een vervelende straf was het sorteren van de letters in “vervuilde” letterbakken.

Ook ergens in klas 1,2 kregen we les van juffrouw Quartel. Ik vond het een verschrikkelijk mens. Later ging zij om met, en trok in bij, een man die bij ons op het portiek woonde; meester V.N. Vrijaldenhoven.

 

In de derde klas kregen we les van juffrouw Ria Van der Linden -Verbeek. Zij had wel wat lievelingetjes in de klas en ik was daar niet 1 van….. Zij was getrouwd met een gymleraar die later op een andere school mijn kinderen gymles gaf. Ook verder in de tijd werd haar jongste broertje mijn beste vriend. Op verjaardagen in zijn familie kwam ik toen plotseling mijn oude juf tegen! Zij was overigens wel het enige echte Christelijke aan de school in al die jaren. Ik denk dat verder alleen met Kerst er nog iets aan werd gedaan. Dat is wel slap natuurlijk.

 

In klas 4 kregen we les van de gevreesde meester Vrijaldenhoven. Op dag 1 joeg hij mij al de stuipen op het lijf met het verhaal over een globe die we moesten kopen en iedere dag mee moesten nemen, in een globetas. Ik weet niet waarom, maar ik vond het een verschrikkelijk verhaal. Bij hem zat ik in de klas te wippen, ik viel een keer achterover en brak de leuning van de stoel. Toen mocht ik op de overgebleven “kruk” zitten! Tot mijn moeder 2 dagen later naar school ging…..

De meester was streng en had de wind er goed onder. Ik weet echt nog bizar veel, van wat ik bij hem heb geleerd.

Topografie was zo’n ding. Elke woensdag kregen we huiswerk op, dat een week later werd overhoord. Cummulatief wel te verstaan! Dus aan het einde van het schooljaar kende ik heel Nederland met heel veel plaatsen, plassen, streken en rivieren, heel Europa met heel veel grote plaatsen, Afrika met alle landen en hoofdsteden, en verder, Azie en heel Amerika en Australie met hoofd- en belangrijke steden, bergen en rivieren. Ik ken nog 80% uit mijn hoofd en verdwalen lukt me tot op de dag van vandaag niet.

Over Afrika moest iedereen ook nog een werkstuk van een land maken. Bij de ambassade moesten we dan informatie halen. Ik had Zaire, kreeg ik een boek in het Frans.

Verder moesten we naar het jeugdjournaal kijken en daar kregen we de volgende dag 5 vragen over. Had ik elke dag een 10. Tot hij een keer naar de kleur van iets vroeg en ja, wij hadden nog een zwart wit TV. Dus 1 fout en slechts een 8, maar dat was natuurlijk niet eerlijk. Voor mij raakte het wel een stuk rechtvaardigheid, dus moest mijn moeder dat weer rechtzetten….. ( Ook toen al mondige ouders)

De meester vertrok echter naar klas 5, waar meester Ruil overspannen was. En dat was niet zo gek, want in die klas zaten echt een paar psychopaten. Onze klas bestond uit nog slechts een stuk of 25 kinderen en was echt vervelend, maar die klas boven ons was gewoon gek. Dus kregen wij een aantal “kweekelingen”, die ook weer overspannen vertrokken. Juf Ellen ( achternaam?) hield het langste vol.

Ik denk dat ik in deze klas zat toen we een winter met veel ijs en sneeuw hadden. Met de hele school schaatsen op het Zuiderpark met nog 2 ondergespoten speelweides. Maar ook een klas 6 met heel stoere jongens, die de schooldeuren met sneeuw blokkeerden, zodat de leerkrachten de school niet uit konden en onze pauze lekker lang duurde. Het was duwen tegen deuren, water uit het raam gooien, kinderen die riepen “wij staken mee met de FNV” en het gerucht dat de politie op het Heeswijkplein werd gebeld. Het maakte niet uit, de deuren bleven geblokkeerd!

 

In klas 5 kregen wij meester Ruil, die weer terug was.

Ik denk dat we in dit jaar bij handenarbeid ( van Juffrouw Segaar) chocoladekaakjes maakten. De jongens en meisjes hadden apart les. De meisjes eerst. Toen zij klaar waren moesten de chocoladekaakjes in de vriezer in het keukentje. Toen de jongens. Wij waren klaar met die les aan het einde van de schooldag en liepen vanuit het handenarbeidlokaal langs het keukentje waar wij onze koekjes in de vriezer moesten doen. Het leek ons echter beter de koekjes van de meisjes uit de vriezer te halen en op te eten en onze koekjes onderweg naar huis af te laten koelen.

Ik denk ook in dit jaar dat we geen zin meer hadden om via de regenpijp! het hoge(!) dak van de gymzaal op te klimmen om onze tennisballen van het dak te halen. We hadden bedacht dat we tijdens de pauze best de school in konden, slopen zachtjes langs het lerarenkamertje en gingen de klas in die grensde aan het lagere dak tussen de school en de gymzaal in. We deden de ramen open en zetten allemaal stoelen op het tussendak. Die stapelden we netjes op, en zo “liepen” we het hoogste dak op. Een deel van de stoelen lieten op het dak staan, zodat we niet steeds zoveel hoefden te sjouwen.

Wellicht ook in dit jaar rende een jongen tijdens gymles hard door de zaal bij een spel. Kijkt hij achterom en achterom en achterom, is hij bij het einde van de zaal. Loopt hij op volle snelheid tegen de muur aan. Die ging dus neer en bleef liggen. Toch had hij slechts een hersenschudding, In onze beleving was hij na de botsing echter toch een beetje gekker dan voor de botsing.

 

In klas 6 het hoofd van de school, meester V/d Akker, samen met……meester Vrijaldenhoven. De laatse week van de zomervakantie had ik al pijn in mijn buik. Maar wat bleek, hij was 2 jaar wijzer en ik 2 jaar ouder en het werd een prima jaar. ( Hoewel hij het jaar in mijn gedachten niet heeft afgemaakt. In elk geval is hij relatief jong aan kanker overleden).

We kregen toen op “ons” schoolplein in de middagpauze een keer bezoek van de P. Oosterleeschool, waarmee we op kamp gingen! Ons schoolplein, in onze pauze! Stress in de klas, maar het antwoord was snel gevonden. Na schooltijd vetrokken we met de meeste jongens naar de Oosterleeschool en hebben daar een en ander rechtgezet.

We hadden ook een heel leuk kamp, met Bert die meeging. Hij was van de Inloop op het Heeswijkplein. Geen ouder die moeite had met een totaal vreemde die meeging.

Bij de snackbar aan de overkant probeerden we altijd de kauwgomballenautomaat te legen zonder te betalen, letterlijk tot en met een touwtje aan een kwartje. Soms lukte het en dan stond in korte tijd de halve school bij de automaat, tot de eigenaar ons wegjoeg en achterna kwam.

Met kerst zongen we van Doe Maar “de Bom”. Op onze tafels hadden we een kerststukje met kaarsen die aan mochten. Verzamelden we tijdens de les de kersttakken en staken die vervolgens op onze schoteltjes in de fik. Tot we een mini-brandje hadden dat geblust moest worden!

 

We hadden een fantastische klas, gingen zwemmen, ook met regen en kou, in het oude Zuiderpark, maar echt in de winter in zwembad Morgenstond. Dat mocht vanwege de drukte op woensdagmiddag een uur. En dan werd omgeroepen dat alle “groene bandjes” eruit moesten. Na schooltijd met alle jongens voetballen, ook tegen andere scholen.

We deden mee aan de avondvierdaagse, we hadden regelmatig uitjes naar bv Meijendel, het gemeentemuseum enz. enz. Op het schoolplein was onze las de voetbalklas, we maakten maandag partijtjes en keken aan het einde van de week wie het meest gewonnen had. Elke dag voor school, kleine pauze en middagpauze van een uur of 13.00 tot half twee. We deden zeker in de hogere klassen ook veel met de meisje, maar met voetballen mochten ze echt liever niet meedoen.

 

En dat was een kleine bloemlezing over een periode op alweer een school die niet meer is en een tijd die nooit meer terugkomt op een dag dat ik een leeftijd achterlaat die ook nooit meer terugkomt.

 

 

Met vriendelijke groet,

Jan Pronk